BU MU İNSAN ?

                    İnsan olmanın erdemi başka canlıların yaşam hakkını elinden almamak ile başlar, yaşamlarına destek olmak ile yücelir, ve yaşam haklarını savunmak ile güçlenir. İnsan olmanın bilincine varmak içinse çevremize karşı duyarlı olmamız gerekir.
İnsan, o kadar savurgan, vurdumduymaz ve bencil bir varlık olmayı seçmiş ki; yakıp yıkmaktan çevresindeki bütün güzellikleri yok etmekten başka bir işe yaramıyor. Dünyadaki savaşları çıkaranlardan kapısının önündeki kediye bir kap suyu çok gören insanlara kadar hepsinin içinde olan şey aynı. Her şeye gücünün yettiğini zannedecek kadar büyük bir ego ve bunu farkedemeyecek kadar aciziyet...
İnsan, ancak hissetmeyi, sevmeyi öğrendiği ve bu doğrultuda düşünüp yaşamayı başardığı zaman insan olmayı başaracaktır.
Çevrenizdeki diğer canlıların farkına varın. Her gün kapınızın önünde dolaşan kedilerin, köpeklerin, ağaçların, kuşların..
Onlar için kapınızın önüne bir kap su ve bir parça yemek koymaktan sizi alı koyan nedir ?
Peki, onlara taş atan, onları tekmeleyen çocuklarınızın içindeki şiddet eğiliminin de mi farkında değilsiniz ?
Bütün insanlar dünyaya insan olarak gelirler, çevrelerini merak ederek, diğer canlıları severek, egosuz, tertemiz..
Peki, daha sonra nasıl o masum, tertemiz bebekler, günümüzün canavarları olabiliyor ?
Cevabı ben söyliyim.Çünkü çocuklarınıza bencil olmayı,sadece kendilerini düşünmeleri gerektiğini, paylaşmamayı, daima kendilerini tatmin etmeleri gerektiği ve bunun içinde ellerinden geleni yapmalarını öğretiyorsunuz. İnsanı insan yapan bütün özelliklerden uzaklaştırdığınızda çocuklarınızdan geriye sadece İNSAN'ın adı kalıyor, kendisi değil...
Peki, çocuklarınıza neden bu kötülüğü yapıyorsunuz ?
Cevap yine açık, çünkü size de böyle öğretildi.Ama size öğretilenlerin doğruluğunu bir kere bile sorgulamadınız.İnsanı diğer canlılardan ayıran en önemli özellik, düşünebilme ve sorgulayabilme yetisine sahip olması iken, biz insanlar nasıl düşünmeyiz nasıl başkalarının bizim yerimize düşünmesine izin veriririz ?
Bu insanlığın elini kolunu bağlayan korkunç zinciri kırmanın zamanı gelmedi mi ?
Bildiğiniz tüm doğruları bir kenera koyup önce vicdanınızın sesini dinleyin, kendinizi sevin ve çocuklarınıza sevmeyi öğretin.
Unutmayın, insan kendinde olmayan bir şeyi başkasına veremez.Önce kendinizi düzeltmekten işe başlarsanız, çevrenizi de o derecede düzeltme şansınız olur.
Çocuklarınız, aileniz ve çevrenizdeki bütün her şey güzelleşmeye başlar.
Bütün kötüler önce sevgisizlikten, sonra düşüncesizlikten çıkıyor.
Unutmayın Sevdikçe sevileceksiniz, sevildikçe seveceksiniz.
Sonra bütün doğrularınızı oturun tekrar düşünün, size doğru olarak dayatılan şeyler hangi dayanaklara dayanıyor ?
Bunu sorgulamaya başlarsanız bir deprem olacak. Bu deprem ya çok şiddetli olacak ve bütün yılların birikimi başınıza yıkılacak, ya da hafif bir deprem olacak ve siz küçük sıyrıklar ile kurtulacaksınız ama bu deprem sizin o derme çatma temelsiz doğru zannettiğiniz yanlışların yerine gerçek doğrularla temellerini daha sağlam atacağınız bir düşünce yapısını inşa etmenize olanak sağlayacak.
Unutmayın, sular bulanmadan durulmaz. Bir ömür boyu yanlış bir hayatı doğru zannederek yaşamaktansa bu yanlışlarla yüzleşecek kadar cesur olduğunuzu hatırlamalısınız.

İçinizdeki gücün farkına vamanız dileğiyle...
Mrs Professor